وبینار ملاحظات اخلاقی در درمان هیجان مدار

محتوای این وبینار مبتنی بر فصلی از کتاب “دستنامه ی اخلاقِ روان درمانی آکسفورد” نوشته ی رابرت الیوت و اولی کرامر خواهد بود.

عنوان این فصل “ملاحظات اخلاقی در درمان هیجان مدار” است که همان عنوان وبینار خواهد بود. اخلاق حوزه ی گسترده ای است و بخشی از این حوزه، به فعالیت هایی بر می گردد که انسان انجام می دهد؛ و رشته هایی را پدید می آورد که محل اندیشیدن در خصوص اخلاق آن فعالیت هستند. طبیعتا اخلاق در فعالیت هایی که در صدد خدمت رسانی به انسان های دیگر بوده و به طور مستقیم با انسان ها سر و کار دارند از اهمیت ویژه تری برخوردار بوده است. همین نیز سبب پدیدآیی حوزه ها و رشته هایی از قبیل اخلاقِ پزشکی، اخلاق روان پزشکی، اخلاق مدیریت یا اخلاقِ روان شناسی یا روان درمانی شده است.

هدف اساسی رشته ها و اندیشه ها و نوشته هایی که در حوزه ی اخلاق تدوین می شوند، شناخت مسائل و تنگناهایی در دل هر یک از این فعالیت هاست که می تواند آسیب زا و حساس باشند؛ و سپس شرح و وضع اصولی برای راهنمایی در چنین وضعیت هایی ست. اصول اخلاقی تدوین شده توسط انجمن روانشناسی امریکا (APA) راهنمایی‌هایی را برای متخصصانی که در زمینه روانشناسی کار می‌کنند فراهم می‌کند تا در مواجهه با معضلات اخلاقی یا روانشناختی، بدانند که چه کاری بایستی انجام شود. برخی ازآن‌ها، اصول یا ارزش‌هایی هستند که روانشناسان باید عمیقا از آنها حمایت کنند. در موارد دیگر، انجمن روانشناسی امریکا استانداردهایی را تعریف می‌کند که انتظارات قابل اجرا هستند.

APA در این خصوص 5 اصل اساسی و کلی دارد:

1- اصل سود رسانی و عدم سواستفاده

2- اصل وفاداری و مسئولیت پذیری

3- اصل صداقت

4- اصل عدالت

5- اصل احترام به حقوق و شان مردم در این خصوص، می توان از دو نوع اخلاق و تنگنای اخلاقی در روان درمانی سخن گفت: – اخلاق عمومی، که مختص به رویکرد خاصی نیست و به تنگناهای اخلاقی عمومی و کلیِ اتاق درمان می پردازند. تنگناهایی از قبیل روابط خارج از اتاق درمان با مراجع، دریافت هدیه، مسائل مالی و ..، – ملاحظات اخلاقی خاص هر رویکرد و تنگناهای برخواسته از روش درمانی آن رویکرد. تنگناهایی مثل، هدایت مراجع یا احترام به خودمختاری او؛ نقش مراجع در درمان؛ برانیتگی هیجانی لازم و کافی در جلسه ی درمان؛ مشخصا در این وبینار و دراین فصل از کتاب اخلاق روان درمانی آکسفورد در خصوص درمان هیجان مدار به سه تنگنای کلیدی اشاره شده: (1) برانگیختگی هیجان لازم در برابر خطرات [موجود در] مسیر رسیدن به درد هسته‌ای

(2)کژتنظیمی هیجانی گذرا در برابر محافظت از خود

(3) آزادیِ مراجع در انتخاب کردن در برابر هدایت‌گری فرآیند.