تکالیف تجربه گرایی در درمان هیجان مدار
در مقاله پیش رو در مورد مباحثی از نظیر جندلین
/درمان هیجان مدار/
گرینبرگ/
تمرکز تجربه ای/
احساس مبهم/
فاصله کاری صحبت میکنیم.
باز کردن فضا:
- دو جا استفاده می شود : یا در تمرکز تجربی یا در پیدا کردن و حفظ تمرکز درمانی مناسب .
- مفهوم فاصله کاری جندلین: حالت بهینه بر انگیختگی هیجانی برای کاوش تجربه فرد.
- زمانی به این کار میپردازیم که بد تنظیمی هیجانی داریم (یا خیلی دور یا خیلی نزدیک).
- این تکلیف می تواند از چند دقیق تا چند جلسه (برای مراجع بسیار آشفته) زمان ببرد.
- مدل های مختلفی برای مراجعان مختلف وجود دارد و باید از طریق آزمون و خطا بفهمیم کدامیک برای آنها مفید است: هل دادن به گوشه اتاق، استعاره جعبه و قوطی، مکان یا فعالیتی امن برای جا دادن مشکلات
- گاهی به این راحتی نمیتونه کنار بذاره در اینجا : کمی روی مشکل کار شود و پرچم گذاری شود تا بعد به آن بر گردیم یا آنکه با مشکل مذاکره و Enact شود.
- مارکر: 1.اشباع شده 2.احساس تهی بودن 3.سردرگمی
- اشباع: خودش را با مشکلاتش یکی میبیند. سطح بالای بر انگیختگی. تکلیف درمانی اولیه : بازداری مناسب احساسات تا بتوانند روی آن تفکر و ارزیابی کنند.
روش مفید: یافتن مکان امن تا هروقت اشباع شد به آنجا بره
- احساس تهی بودن:
فاصله بیش از حد،
احساس گم گشتگی از اینکه روی چه چیزی کار کنند.
هیچ چیز مهمی به چشم شان نمی آید.
گاهی در مراجعینی دیده می شود که درمان خوب پیش رفته است.
می تواند ناشی از عدم اطمینان مراجع از نقش خود در درمان باشد
روش مفید: باز کردن فضا؛ یعنی فهرستی از نگرانی های کنونی را ردیف کند تا روی آن کار شود.
از مراجع میخواهیم تا به درون خود توجه کند. و تمرکز مراجع را به قسمت میانی بدن جلب می کنیم.
- فهرستی از مشکلات و نگرانی ها بسازیم!
- با توصیف مختصر هر کدام ، مراجع نگرانی ها را کنار بگذارد
- توجه به نگرش تمرکزی
- کنار گذاشتن نگرانی ها و مشکلات باید چند دقیقه آسودگی، آزادی، آرامش یا امنیت ایجاد کند
- به نماد در آوردن این فضای باز
- کمک به مراجعان برای ساخت این فضای باز و امن کمک میکند نقطه ثابتی ایجاد شود تا مراجع بتواند بین خود و مشکلاتش فاصله ایجاد نماید.
به طور خلاصه 6 گام:
1.نشانگر
2.پیوستن به فضای درونی
3.فهرست کردن
4.کنار گذاشتن نگرانی ها
5.قدر دانی از فضای باز درونی
6.تعمیم دادن فضای باز
به صورت عملی برای انجام درست تکلیف باز کردن فضا گام های زیر خلاصه شده است:
1.درمانگر به منظور دست یافتن به تنظیم هیجانی مناسب و فاصله کاری، از باز کردن فضا استفاده میکند
2.درمانگر متناسب با مراجع (راهبرد خاص مراجع) از تکنیک باز کردن فضا استفاده میکند
3.درمانگر گم گشتگی مراجع را احساس میکند و با ایجاد فضای امن، فرصت کاوش را فراهم میکند
4.دعوت مراجع برای توجه به درون (ایجاد نگرش تمرکزی)
5.از مراجع میخواهیم که به آنچه در او مانع حس خوب می شود توجه کند
6.درمانگر به مراجع کمک میکند تا به مشکلاتش مختصری توجه کرده و آنها را فهرست کند یا کنار بگذارد
7.درمانگر پیشنهاد میدهد که مراجع موانع را تصویر سازی کند
8.درمانگر در باز کردن فضا مختصری به نگرانی ها می پردازد
9.در صورتیکه بازهم آشفتگی وجود داشته باشد از مراجع میخواهیم فضای درونی را مجددا وارسی نماید
10.در صورت لزوم اهمیت فضای خالی را برای مراجع اموزش میدهیم
11.از مراجع میخواهیم با فضای باز درونی اش بماند و در آن کاوش نماید
12.از مراجع میخواهیم این فضای باز درونی را به نماد در آورد.
13.درمانگر تلاش میکند تا نیاز به آسودگی، ارزش و اهمیت فضای باز درونی در زندگی مراجع را نشان دهد.
تمرکز تجربی برای یک احساس نا واضح
- در سه جا کاربرد دارد:
الف.آموزش مراجعان در اوایل درمان
ب.وجود یک احساس نا واضح در مراجع
ج.می تواند به تنهایی یا در دل تکالیف دیگر استفاده شود.
- درمانگر با مراجع پردازش موازی و شخصی خود را انجام میدهد
- به این اشکال ظهور میابد:
- یک احساس نا واضح، مبهم، حس کلی شوم، اضطراب آور، ناراحت کننده
- سه ویژگی مهم : یک تجربه معین درونی/ به زبان آوردن مشکل است/ برای ارتباط گرفتن با تجربه آشفتگی پدید میاد
- فاصله گیری هیجانی: صحبت به شیوه عقلانی، حاشیه رفتن
- انواع پرداختن به این مارکر:
- از سرعت مراجع کم کنیم
- از مراجع میخواهیم به یک نقطه خیره شده
- میتوانیم از مراجع بخواهیم چشمانش را ببندد و به درون خود برود
- تشویق نگرش پذیرا : قضاوتش نکن بذار بیاد بیرون. چه بخوای چه نخوای این در تو هست! (جدا کردن اقدام از اطلاع رسانی)
- دنبال توصیف های بالقوه به صورت کلمه یا تصویر یا استعاره
- اگر مراجع گیر افتاده باشد یا درمانگر شهودی قوی از آن چیز داشته باشد میتواند یک توصیف احتمالی ارائه دهد
- احساس جا به جایی
- بعد از احساس جا به جایی معمولا صدای انتقاد گر ظاهر می شود که میتوان علی الحساب آنرا کنار گذاشت
- شش گام:
1.نشانگر
2.پرداختن به احساس ناواضح
3.جستجو و بررسی توصیف های بالقوه
4.احساس جا به جایی
5.دریافت
6.پیش رفتن
به صورت عملی برای انجام درست تمرکز تجربی گام های زیر خلاصه شده است:
- تشویق مراجع برای معطوف کردن توجه به درون
- تشویق نگرش انتظار و پذیرا در مراجع
- تمرکز بر بدن
- از مراجع میخواهیم که احساس ناو اضح را به کلمه یا تصویر در بیاورد
- درمانگر آنچه را که مراجع می گوید به صورت دقیق انعکاس میدهد
- درمانگر آنچه را مراجع میگوید تفسیر نمیکند
- از طریق پرسش های کاووشی به دنبال تغییر و جا به جایی در احساس مراجع هستیم
- پس از کاوش، تجربه نوظهور را پیگیری می کنیم
- در تجربه نو ظهور پیش روی میکنیم
- تشویق مراجع برای ماندن با احساس جدید
- این احساس را به مراجع انتقال میدهیم که توجه کردن کار آسانی نیست (یعنی کار دشواری است ونباید از خودش انتظار بالایی داشته باشد)
- به کلافگی مراجع در تمرکز بر بدن آگاه باشیم و به آرامی پیش برویم
- آگاه باشیم که تمرکز بر بدن میتواند باعث ایجاد خود انتقادی و مسخره بودن در مراجع شود و برای همین بایستی منعطف بود در اجرای تکلیف
دیدگاهتان را بنویسید